smá djók.

 

Fleygar setningar úr minningargreinum.

 

• Helga lést þennan dag klukkan 4. Hún hafði ætlað að eyða deginum í annað.
• Tók hann fráfall konu sinnar mjög nærri sér vegna barnanna.
• Hann skrapp úr vinnu til að fara í þrekprófun í Hjartavernd en kom þaðan liðið lík.
• Ágústa giftist ekki og eignaðist ekki börn í venjulegum skilningi þess orðs.
• Þrátt fyrir góða greind gekk hún aldrei í kvenfélag.
• Á þessum fjölbreytta lífsferli kynntist Guðjón mörgum mönnum af ýmsu þjóðerni, þar á meðal Indíánum og Kínverjum. hann lærði tungumál þeirra að meira eða minna leyti, einkum þó ensku og norðurlandamálin.
• Það er löngu vitað mál að bestu og skemmtilegustu vinina eignast maður í lúðrasveitum.
• Og má segja að ekki setti hún svo skál með tvíbökum á borð að ekki stafaði af því mýkt og listfengi.
• Gönguferðin þeirra varð styttri en menn vonuðu. 
• Hún hafði það sterka skapgerð að smá rigningarsuddi setti hana ekki úr jafnvægi.
• Hann var sannur Íslendingur og dó á 17. júní.
• Þar voru m.a. María Rögnvaldsdóttir og Guðrún Sigurðardóttir frá Folafæti. Enda þótt María væri þá hálfslæm í fæti lék hún við hvern sinn fingur.
• Í dag kveðjum við kæran samstarfsmann og félaga. Hann tók sér tveggja daga frí til að kveðja þennan heim.
• Orð þessi eru skrifuð til að bera Sveini kveðju og þakkir frá tengdafólki hans og ekki síður frá tengdamóður hans þótt nú nálgist 10. árið frá fráfalli hennar.
• Hún bjó manni sínum gott heimili og ól honum 9 hraust börn, þar af tvö á sjómannadaginn.
• en dauðinn sigraði fyrr en vonir stóðu til.
• Bergur var vandaður maður sem gott var að drekka með kaffi, því hann var hafinn yfir það smáa. Þú gekkst inn í nýjan heim og fékkst þér sæti við borð. Bergur var andstæðan sjálf, félagsvera en gekk þó aldrei í neitt félag.
• Bréf barst að heiman: Tóti frændi er dáinn. Það hlýtur að hafa verið gott að vera kind í fjárhúsunum hans Tóta frænda.
• Drottinn minn gefðu dánum ró og hinum líkin sem lifa.
• Jafnvel dauðann sem alla leggur sigraði hún á sinn hátt með bros á vör.
• Eins og svampur sat ég við fótskör hennar.
• Við andlát Dísu minnist ég þess hlýja kærleiks, áhuga og alúðar sem hún sýndi mér sem barni, sérstaklega þegar ég komst á unglingsár og þegar ég varð fullorðinn.
• Enda lét hún ekki deigan síga fyrr en í rauðann dauðan.
• Þeir sem guðirnir elska deyja ungir. Þessi orð koma mér í hug er ég minnist afa. Hann var á 93.aldursári þegar hann lést.
• Ég bið þann sem lífið gaf að hugga, styrkja og bæta aðstandendum skaðann.
• En jólaboðin hjá Betu breyttust gegnum árin. Börnin gengu út hvert af öðru.
• Það síðasta sem hún hugsaði áður en hún dó...

 

Athugasemdir

[Björn Birgisson, 5.8.2010 kl. 16:07]

Góður!  Takk fyrir!