smá djók.

laughing
 
Fleygar setningar úr minningargreinum.

 

  • Helga lést þennan dag klukkan 4. Hún hafði ætlað að eyða deginum í annað.
  • Tók hann fráfall konu sinnar mjög nærri sér vegna barnanna.
  • Hann skrapp úr vinnu til að fara í þrekprófun í Hjartavernd en kom þaðan liðið lík.
  • Ágústa giftist ekki og eignaðist ekki börn í venjulegum skilningi þess orðs.
  • Þrátt fyrir góða greind gekk hún aldrei í kvenfélag.
  • Á þessum fjölbreytta lífsferli kynntist Guðjón mörgum mönnum af ýmsu þjóðerni, þar á meðal Indíánum og Kínverjum. hann lærði tungumál þeirra að meira eða minna leyti, einkum þó ensku og norðurlandamálin.
  • Það er löngu vitað mál að bestu og skemmtilegustu vinina eignast maður í lúðrasveitum.
  • Og má segja að ekki setti hún svo skál með tvíbökum á borð að ekki stafaði af því mýkt og listfengi.
  • Gönguferðin þeirra varð styttri en menn vonuðu. 
  • Hún hafði það sterka skapgerð að smá rigningarsuddi setti hana ekki úr jafnvægi.
  • Hann var sannur Íslendingur og dó á 17. júní.
  • Þar voru m.a. María Rögnvaldsdóttir og Guðrún Sigurðardóttir frá Folafæti. Enda þótt María væri þá hálfslæm í fæti lék hún við hvern sinn fingur.
  • Í dag kveðjum við kæran samstarfsmann og félaga. Hann tók sér tveggja daga frí til að kveðja þennan heim.
  • Orð þessi eru skrifuð til að bera Sveini kveðju og þakkir frá tengdafólki hans og ekki síður frá tengdamóður hans þótt nú nálgist 10. árið frá fráfalli hennar.
  • Hún bjó manni sínum gott heimili og ól honum 9 hraust börn, þar af tvö á sjómannadaginn.
  • en dauðinn sigraði fyrr en vonir stóðu til.
  • Bergur var vandaður maður sem gott var að drekka með kaffi, því hann var hafinn yfir það smáa. Þú gekkst inn í nýjan heim og fékkst þér sæti við borð. Bergur var andstæðan sjálf, félagsvera en gekk þó aldrei í neitt félag.
  • Bréf barst að heiman: Tóti frændi er dáinn. Það hlýtur að hafa verið gott að vera kind í fjárhúsunum hans Tóta frænda.
  • Drottinn minn gefðu dánum ró og hinum líkin sem lifa.
  • Jafnvel dauðann sem alla leggur sigraði hún á sinn hátt með bros á vör.
  • Eins og svampur sat ég við fótskör hennar.
  • Við andlát Dísu minnist ég þess hlýja kærleiks, áhuga og alúðar sem hún sýndi mér sem barni, sérstaklega þegar ég komst á unglingsár og þegar ég varð fullorðinn.
  • Enda lét hún ekki deigan síga fyrr en í rauðann dauðan.
  • Þeir sem guðirnir elska deyja ungir. Þessi orð koma mér í hug er ég minnist afa. Hann var á 93.aldursári þegar hann lést.
  • Ég bið þann sem lífið gaf að hugga, styrkja og bæta aðstandendum skaðann.
  • En jólaboðin hjá Betu breyttust gegnum árin. Börnin gengu út hvert af öðru.
  • Það síðasta sem hún hugsaði áður en hún dó...

 


« Síðasta færsla | Næsta færsla »

Athugasemdir

1 Smámynd: Björn Birgisson

Góður!  Takk fyrir!

Björn Birgisson, 5.8.2010 kl. 16:07

Bæta við athugasemd

Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband